Ο Adrian Simancas, 24 ετών, δεν περίμενε ποτέ ότι η περιπέτειά του με το καγιάκ θα μετατρεπόταν σε μια στενή συνάντηση με μια φάλαινα καμπούρα. Κι όμως, στα νερά της Παταγονίας στη Χιλή, συνέβη ακριβώς αυτό: ο νεαρός καταπιώθηκε για λίγες στιγμές από το γιγαντιαίο κήτος, για να εκτοξευθεί ξανά έξω χωρίς να τραυματιστεί. Θυμίζει αμυδρά τον Πινόκιο, έτσι δεν είναι;
Όταν μια φάλαινα σε μπερδεύει για γεύμα (αλλά μετά αλλάζει γνώμη)
Αλλά πώς είναι δυνατόν να επιβιώσει κανείς από μια τέτοια εμπειρία; Η απάντηση βρίσκεται στη συμπεριφορά σίτισης των φαλαινών καμπούρων, γνωστή ως “lunge-feeding“.
Αυτά τα ζώα κολυμπούν με ανοιχτό το στόμα για να πιάσουν μεγάλες ποσότητες κριλ και μικρών ψαριών, φιλτράροντας το νερό μέσω των μπαλένων (ένα μέρος του δέρματος που κατεβαίνει από το λαιμό κατά μήκος της τραχειακής άκρης).
Ο Adrian βρέθηκε στην τροχιά της φάλαινας κατά τη διάρκεια αυτής της μανούβρας, καταλήγοντας κατά λάθος στο στόμα της.
Ευτυχώς για αυτόν, οι φάλαινες καμπούρες δεν είναι σε θέση να καταπιούν έναν άνθρωπο. Ο οισοφάγος τους είναι πολύ στενός και δεν διαθέτουν δόντια κατάλληλα για να μασήσουν μεγάλα θηράματα. Επομένως, ακόμα κι αν κάποιος βρεθεί κατά λάθος στο στόμα μιας φάλαινας, θα εκτοξευθεί αναπόφευκτα, όπως συνέβη με τον καγιάκερ.
Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Οι 4 οικογένειες φαλαινών: ένα ταξίδι στον κόσμο της θαλάσσιας ζωολογίας
Αλλά τώρα αναρωτιέται κανείς: γιατί οι φάλαινες κάνουν κινήσεις σίτισης στην επιφάνεια;
Συμβαίνει λόγω της κατανομής του κριλ (θαλάσσιοι οργανισμοί παρόμοιοι με γαρίδες) και των μικρών ψαριών που τρέφονται. Αυτοί οι οργανισμοί τείνουν να συγκεντρώνονται σε πυκνές συσσωματώσεις κοντά στην επιφάνεια του νερού, ωθούμενοι από τα ρεύματα και προσελκυόμενοι από το φως. Οι φάλαινες καμπούρες έχουν αναπτύξει αυτή τη στρατηγική κυνηγιού για να εκμεταλλευτούν στο έπακρο αυτούς τους πόρους τροφής.
Ανεξάρτητα από το ίδιο το επεισόδιο, πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι όταν βρισκόμαστε σε νερά που κατοικούνται από ορισμένα ζώα (ακόμα κι αν είναι λίγο επικίνδυνα όπως σε αυτή την περίπτωση), είναι καλό να διατηρούμε τη σωστή απόσταση από τις περιοχές που είναι πιο γεμάτες με πανίδα. Αυτό, τόσο για λόγους σεβασμού των ζώων όσο και για την ασφάλεια αυτών που πλέουν.
