Ένα μυστηριώδες σχέδιο με κάρβουνο, που απεικονίζει ένα φανταστικό πλάσμα, αναδύθηκε από τις σκιές μιας αρχαίας καμινάδας στο Βίντσι, την τοσκάνικη πόλη που γέννησε έναν από τους μεγαλύτερους ιδιοφυείς της ιστορίας: τον Λεονάρντο ντα Βίντσι. Η ανακάλυψη έγινε σε ένα κτίριο λίγα βήματα από το Κάστρο των Κόμητων Γκουίντι και φαίνεται να προκαλεί έντονη συζήτηση μεταξύ των ειδικών σχετικά με την πιθανή απόδοση του έργου στον αναγεννησιακό δάσκαλο.
Ένα μυστηριώδες σχέδιο αναζωπυρώνει την υπόθεση του Λεονάρντο ντα Βίντσι
Το σχέδιο, φτιαγμένο με αποφασιστικές γραμμές, απεικονίζει μια πίστρις, έναν θαλάσσιο δράκο με μορφή φιδιού και με ένα κέρατο ναρβάλου στο μέτωπο, που κρατάει ένα έμβλημα. Το στυλ θυμίζει έντονα την εικαστική κουλτούρα της Φλωρεντίας του τέλους του 15ου αιώνα, με εμφανείς αναφορές στα έργα καλλιτεχνών όπως ο Ντονατέλο, ο Πάολο Ουτσέλο και οι αδελφοί Πολλαϊόλο, διάσημοι για τις αναπαραστάσεις τους μυθολογικών πλασμάτων.
Αλλά γιατί φαίνεται ότι πίσω από αυτή τη φιγούρα βρίσκεται το χέρι του Λεονάρντο;
Δύο ενδείξεις φαίνεται να υποστηρίζουν αυτή την υπόθεση. Πρώτον, ιστορικά έγγραφα πιστοποιούν την παρουσία του καλλιτέχνη στο Βίντσι το 1478, ακριβώς στο Κάστρο των Κόμητων Γκουίντι, ένα βήμα από το εν λόγω κτίριο. Δεύτερον, το ακίνητο ανήκε τότε στην οικογένεια Μπράτσι, που είχε από καιρό στενές σχέσεις με τους Ντα Βίντσι.
Δεν θα ήταν λοιπόν απίθανο να φανταστούμε έναν νεαρό Λεονάρντο να πειραματίζεται με την τέχνη του σε μια ασυνήθιστη επιφάνεια όπως η καμινάδα, ίσως στο σπίτι φίλων και γνωστών.
Οι ειδικοί εργάζονται για να βρουν στοιχεία που θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν την πατρότητα του Λεονάρντο, με την απαραίτητη προσοχή φυσικά λόγω της σημασίας της είδησης.
Αλλά τι θα συνέβαινε αν η απόδοση επιβεβαιωνόταν;
Το σχέδιο θα αποτελούσε σίγουρα ένα νέο κομμάτι στο καλλιτεχνικό έργο του δασκάλου, αλλά και μια ανέκδοτη ματιά στη νεανική του φάση που, όπως μας διδάσκουν τα βιβλία της ιστορίας της τέχνης (αν τα είχα μελετήσει σωστά), χαρακτηρίζεται από τολμηρούς πειραματισμούς και από μια βαθιά γοητεία για τον φυσικό και φανταστικό κόσμο.
Θα μπορούσε λοιπόν να είναι μια ένδειξη για το πώς ο Λεονάρντο είχε στην πραγματικότητα προλάβει εκείνη την επιστημονική προσοχή στις ανατομικές λεπτομέρειες που θα χαρακτήριζε όλο το έργο του.
