Υπάρχει ένα παράξενο και λίγο ανησυχητικό μυστικό που κρύβεται πίσω από τα πολύχρωμα αξιοθέατα και τις χαρούμενες μουσικές του Disneyland. Φαίνεται ότι αυτοί οι ονειρεμένοι τόποι είναι επίσης οι αγαπημένοι προορισμοί για όσους θέλουν να σκορπίσουν τις στάχτες των αγαπημένων τους… Κρυφά. Αλλά πίσω από αυτή την πράξη κρύβεται μια παράνομη πρακτική που προκαλεί ένα πραγματικό κυνήγι με την ηλεκτρική σκούπα.
Disneyland: τι συμβαίνει πραγματικά με τις ανθρώπινες στάχτες στα πάρκα
Σύμφωνα με μια έρευνα της Wall Street Journal, οι φύλακες των αμερικανικών πάρκων αναφέρουν περιστατικά διασποράς στάχτης με εκπληκτική συχνότητα: περίπου μία φορά το μήνα. Οι στάχτες, που εισάγονται κρυφά σε ανώνυμα δοχεία όπως φιαλίδια ή σακούλες στις αποσκευές, διασκορπίζονται σε συγκεκριμένα σημεία του πάρκου.
Οι πιο δημοφιλείς περιοχές; Η Haunted Mansion, γοτθικό αξιοθέατο που προσελκύει όχι μόνο για την φαντασμαγορική αισθητική αλλά και για τη συμβολική αξία που επικαλείται το όριο μεταξύ ζωντανών και νεκρών.
Αυτή η πρακτική, εκτός από το ότι παραβιάζει τους εταιρικούς κανόνες και το νόμο (η διασπορά ανθρώπινων υπολειμμάτων χωρίς άδεια θεωρείται πλημμέλημα στην Καλιφόρνια) έχει σημαντικές λειτουργικές συνέπειες. Όταν υπάρχει υποψία παρουσίας στάχτης, τα αξιοθέατα κλείνουν και απολυμαίνονται με ειδικά εργαλεία, όπως HEPA απορροφητήρες, σχεδιασμένα να συγκρατούν μικροσκοπικά σωματίδια.
Οι επισκέπτες ενημερώνονται γενικά για “τεχνικά προβλήματα”, ενώ στα παρασκήνια ενεργοποιείται ένα ακριβές πρωτόκολλο, σχεδιασμένο για να αποφεύγονται οι ανησυχίες.
Αλλά πώς φτάνουν οι στάχτες εκεί μέσα; Απλό: τα ενοχοποιημένα δοχεία είναι καλά καμουφλαρισμένα για να μην προκαλούν υποψίες. Κάπως όπως όταν πηγαίνατε στον κινηματογράφο και κρυφά φέρνατε ποτά (δεν το κάνετε πια, έτσι;). Μόλις μπουν μέσα, περιμένουν τις πιο πολυσύχναστες ή χαοτικές στιγμές για να πραγματοποιήσουν την πράξη κρυφά.
Η Disney, φυσικά, έχει μια σαφή θέση: η διασπορά στάχτης μέσα στα πάρκα απαγορεύεται και είναι παράνομη, και όποιος ανακαλυφθεί απομακρύνεται αμέσως. Αλλά το γεγονός ότι συμβαίνει το ίδιο, με τέτοια κανονικότητα, αφήνει να εννοηθεί κάτι πιο βαθύ.
Αλλά τι ωθεί ένα άτομο να θέλει να αφήσει τις στάχτες ενός αγαπημένου προσώπου ανάμεσα στις βόλτες και τους κινούμενους χαρακτήρες ενός θεματικού πάρκου; Ίσως η επιθυμία να συνδέσει τη μνήμη κάποιου με έναν τόπο γεμάτο συναισθηματική σημασία, θέατρο ευτυχισμένων στιγμών που μοιράστηκαν.
Με αυτή την έννοια, η Disneyland μετατρέπεται σε κάτι περισσότερο από ένα απλό τουριστικό αξιοθέατο: γίνεται ένας χώρος μνήμης, προσωπικής και συλλογικής. Έτσι, για κάποιον, το να περάσει την αιωνιότητα εκεί μέσα έχει ένα νόημα που αμφισβητεί τους κανόνες.
