Ένας μπελούγκα ονόματι Noc εξέπληξε τον κόσμο με την εξαιρετική του προσπάθεια να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους, μιμούμενος τον ρυθμό και τις παύσεις της ανθρώπινης γλώσσας. Αυτή η συναρπαστική ιστορία εγείρει βαθιά ερωτήματα για την ευφυΐα των ζώων και την πολυπλοκότητα των διαειδικών αλληλεπιδράσεων.
Noc, ο μπελούγκα που ήθελε να μιλήσει μαζί μας: ένα πείραμα ή μια ανάγκη;
Το κητώδες, που αιχμαλωτίστηκε το 1977 για ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης του Αμερικανικού Ναυτικού με την ονομασία “Cold Ops”, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε στενή επαφή με τους ανθρώπινους εκπαιδευτές. Μαζί με άλλους πέντε μπελούγκα, εκπαιδεύτηκε για αποστολές έρευνας και ανάκτησης σε ακραία αρκτικά περιβάλλοντα, εκμεταλλευόμενος τις μοναδικές ικανότητες αυτού του είδους, όπως το ισχυρό φυσικό σόναρ.
Το 1984, οι εκπαιδευτές παρατήρησαν περίεργους ήχους που προέρχονταν από τη δεξαμενή του Noc, παρόμοιους με μια συνομιλία μεταξύ δύο ανθρώπων. Ένα επεισόδιο συγκεκριμένα τράβηξε την προσοχή: κατά τη διάρκεια μιας κατάδυσης, ένας δύτης άκουσε κάποιον να του διατάζει να βγει από το νερό, μόνο για να ανακαλύψει ότι ο δημιουργός της εντολής ήταν ο ίδιος ο Noc.
Οι επόμενες μελέτες αποκάλυψαν ότι το έξυπνο ζώο μιμούταν τον ρυθμό, τον τόνο και τις παύσεις της ανθρώπινης γλώσσας με εκπληκτική ακρίβεια, λαμβάνοντας υπόψη τις ανατομικές διαφορές μεταξύ του φωνητικού συστήματος των μπελούγκα και του ανθρώπινου.
Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Η μαύρη καρακάξα ξέρει να μετράει και το κάνει δυνατά, αποκαλύπτει μια μελέτη
Για να παράγει αυτούς τους ήχους, ο Noc έπρεπε να φουσκώσει τις ρινικές κοιλότητες μέχρι να παραμορφώσει το κεφάλι του, δείχνοντας αξιοσημείωτη προσπάθεια στην προσπάθεια να επικοινωνήσει.
Η Michelle Jeffries, μία από τις εκπαιδεύτριες του Noc, υπέθεσε ότι αυτή η συμπεριφορά οφειλόταν στην βαθιά περιέργεια και την επιθυμία για αλληλεπίδραση του μπελούγκα. Φαινόταν να αναζητά μια βαθύτερη σύνδεση με τους ανθρώπους, πέρα από τις εντολές και τις καθημερινές ρουτίνες. Αυτά τα κητώδη, άλλωστε, είναι γνωστά για την ευρεία γκάμα φωνητικών εκφράσεων και την φυσική προδιάθεση για επικοινωνία.
Αλλά τι τον κάνει να συμπεριφέρεται έτσι; Για να μιμηθεί τη γλώσσα μας, ένα ζώο πρέπει να διαθέτει υψηλό επίπεδο αυτογνωσίας, να κατανοεί τη διαφορά μεταξύ του δικού του σώματος και αυτού ενός άλλου είδους, και να προσαρμόζει το δικό του φωνητικό σύστημα για να επιτύχει τον στόχο.
Αυτό απαιτεί ευφυΐα και μια γνήσια επιθυμία για επικοινωνία. Και η προσπάθειά του να μιλήσει μπορεί να θεωρηθεί ως εκδήλωση αυτής της πολυπλοκότητας: δεν ήταν απλώς ένα εκπαιδευμένο ζώο, αλλά ένα άτομο με δικές του επιθυμίες και ανάγκες.
