Ο αρουραίος καγκουρό (Dipodomys gravipes) του Σαν Κουιντίν είναι ένα μικρό, συναρπαστικό τρωκτικό με ιδιαίτερη μορφολογία. Χαρακτηρίζεται από τα μακριά πίσω πόδια του, παρόμοια με εκείνα των καγκουρό, μια τέλεια προσαρμογή σε ξηρά περιβάλλοντα και για να ξεφεύγει από τους θηρευτές.
Λίγες πληροφορίες για τον αρουραίο καγκουρό
Ο αρουραίος καγκουρό ανήκει στην υποοικογένεια Dipodomyinae και περιλαμβάνει δύο κύρια γένη: Dipodomys (στο οποίο ανήκει ο αρουραίος καγκουρό του Σαν Κουιντίν και άλλες 20 είδη) και Microdipodops (στο οποίο ανήκουν οι μικρότεροι αρουραίοι καγκουρό).
Τα μακριά τους πόδια τους επιτρέπουν να πηδούν ακόμη και πάνω από 2 μέτρα, το βάρος τους δεν ξεπερνά τα 200 γραμμάρια και η ουρά είναι πολύ μακριά (σε ορισμένα είδη διακοσμημένη με μια φράντζα από τρίχες), και είναι χρήσιμη για την ισορροπία.
Είναι ένα είδος που έχει προσαρμοστεί τέλεια σε ξηρά περιβάλλοντα και είναι σε θέση να ζει χωρίς νερό, χάρη στην ικανότητά τους να απορροφούν τα υγρά από σπόρους και φυτά και νεφρά υψηλής απόδοσης, συγκεντρώνοντας στο μέγιστο τα ούρα και αποβάλλοντας τα απόβλητα με ελάχιστη απώλεια νερού, μέχρι να γίνουν σχεδόν στερεά.
Μια νέα ελπίδα για το Dipodomys gravipes του Σαν Κουιντίν
Ο αρουραίος καγκουρό του Σαν Κουιντίν – το επιστημονικό του όνομα είναι Dipodomys gravipes – είναι ενδημικός της Κάτω Καλιφόρνιας, στο Μεξικό. Αυτό το μικρό ζώο είχε κηρυχθεί εξαφανισμένο το 1994 από τις μεξικανικές αρχές, λόγω της καταστροφής του οικοτόπου του και της υψηλής παρουσίας άγριων γατών.
Ωστόσο, το 2019 μερικοί επιστήμονες εντόπισαν τέσσερα άτομα στη φύση, προκαλώντας έντονο ενδιαφέρον και αναζωπυρώνοντας μια σπίθα ελπίδας για την επιβίωση αυτού του είδους. Πράγματι, είχαν περάσει πάνω από 30 χρόνια χωρίς να εντοπιστούν άτομα, αλλά χάρη σε αυτές τις νέες παρατηρήσεις το είδος δεν θεωρείται πλέον εξαφανισμένο.
Παρόλα αυτά, ο αριθμός των ατόμων είναι εξαιρετικά μειωμένος και συνεχίζει να είναι ένα είδος υπό εξαφάνιση στον υπόλοιπο κόσμο. Η κύρια αιτία είναι κοινή με εκείνες πολλών άλλων ειδών υπό εξαφάνιση, δηλαδή η καταστροφή του οικοτόπου τους λόγω του ανθρώπου, οι κλιματικές αλλαγές και οι θηρευτές.
Παραμένουμε όμως αισιόδοξοι ότι αυτά τα υπέροχα ζώα μπορούν να συνεχίσουν να αντέχουν και να αυξάνονται σε αριθμό. Αντιπροσωπεύουν την ελπίδα ότι ίσως δεν έχουν χαθεί όλα!
Διαβάστε επίσης: Λαμάντινος: 10 περιέργειες που ίσως δεν γνωρίζατε για αυτό το συμπαθητικό ζώο
